Archiwa tagu: kameleon

Anioły Grudnia 1970

Współkierownictwo muzyczne, aranżacje i wykonanie koncertu “Anioły Grudnia 1970” w reżyserii Tomasza Motyla i w produkcji Karola Pawłowskiego, razem z wieloma uznanymi solistami, zespołem Kameleon i Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Radosława Labahua. Wielkie wydarzenie w smutna rocznicę. Dziękuję za zaufanie!

Jako soliści wystąpili: Natalia Niemen, Piotr Cugowski, Damian Ukeje, Dorota Miśkiewicz, Anna Rusowicz, Maciej Balcar, Stanisław Soyka, Natalia Sikora, Michał Kowalonek, Tomasz Lach i Aleksander Milwiw-Baron, Adam Nowak, Grubson, Sławek Jaskułke, Joanna Duda, Marcin Wasilewski oraz Aleksandra Orłowska, która wykonała prapremierową pieśń autorstwa spółki Zabłocki-Tabęcki pod tytułem “Tak jest i tak ma być” poświęconej ofiarom Grudnia 1970.

Kameleon wystąpił w składzie: Mariusz Jeka, Bartłomiej Krauz, Piotr Malicki, Piotr Maślanka, Paweł Stankiewicz, Maciek Szczyciński, Jan Tabęcki i Hadrian Tabęcki.

całość do obejrzenia i wysłuchania na platformie VOD.TVP – tutaj

NIEMEN inaczej – trasa 2019

Trwa wyjątkowa (bo z okazji 80 rocznicy urodzin Czesława Niemena) trasa koncertowa projektu NIEMEN INACZEJ, do którego miałem zaszczyt zaaranżować na nowo wszystkie utwory Mistrza. Wspaniała ekipa projektu na zdjęciu – a wśród nich wokaliści: Natalia Niemen, Stanisław Soyka, Kuba Badach, Sławek Uniatowski (i nieobecny akurat na zdjęciu ze względu na chwilową kontuzję Janusz Radek) oraz Kwartet Rampa i Kameleoni!

Odwiedziliśmy Warszawę, Kraków, Lublin, Łódź, Katowice, Gdynię, Szczecin i Wrocław. A za parę miesięcy wydamy płytę CD będącą zapisem z wybranych koncertów trasy.

“Pejzaż bez Ciebie” – piosenki Kaliny Jędrusik

18 i 19 października odbył się kolejny “Pejzaż bez Ciebie” – tym razem poświęcony piosenkom z repertuaru niezapomnianej Kaliny Jędrusik. Miałem ogromną przyjemność uczestniczyć w tym koncercie jako kierownik muzyczny, aranżer i wykonawca (razem z moimi przyjaciółmi z zespołu KAMELEON i zaproszonych gości). Retransmisja w TVP miała miejsce 1 listopada 2017.

KAMELEON w składzie: Mario Jeka – klarnety i saksofony, Piotr Malicki – gitary, Piotr Maślanka – perkusja, Bartłomiej Krauz – akordeon, Hadrian Tabęcki – klawisze, oraz zaproszeni goście: Łukasz Hodor – puzon, Tomasz Kirszling – trąbka, Michał Grott – bass, Adriana Błaszczak – skrzypce, Maciej Przestrzelski – skrzypce, Tomasz Błaszczak – wiolonczela.



Premiera płyty “Quem Quaeritis – Misterium Drogi Krzyżowej”

Wreszcie po 10 latach udało się wydać jeden z ważniejszych utworów w moim dorobku kompozytorskim: “Quem Quaeritis – Misterium Drogi Krzyżowej” do tekstów Romana Kołakowskiego. Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się wtedy i teraz do tego radosnego dla mnie wydarzenia! Katarzyna Trylnik, Anna Lubańska, Adam Kruszewski, Olgierd Łukaszewicz, Mirek Czyżykiewicz, Krzysztof Dracz, Piotr Machalica, Wojciech Brzeziński (Brzez Brzezina) Stanisława Celińska, Janusz Radek, Asia Lewandowska, Marian Opania, Konrad Imiela, Piotr Rogucki, Jacek Bończyk Priv, Mariusz Kiljan, Wiktor Zborowski, Mirosław Baka, Ewa Dałkowska, Roman Kołakowski, no i przede wszystkim moim przyjacielom z zespołu Kameleon: Mario Jeka, Paweł Stankiewicz, Bartłomiej Krauz, Karol Pawłowski, Piotr Maślanka, Sebastian Wypych i dyrygentowi-przyjacielowi – Radkowi (Radosław Labahua). A udało się wydać dzięki wspaniałej nagraniowejj pracy Maćka (Maciej Marchewka) i wydawniczej Tomka z MTJ (Tomasz Bujak). Dziękuję jeszcze raz wszystkim za to wspólne dzieło!

“Quem Quaeritis?”, Kogo szukacie? To współczesne oratorium teatralne, którego konstrukcja opiera się na dramacie liturgicznym i średniowiecznych misteriach paschalnych, a idea sięga do tajemnic Drogi Krzyżowej – dzieląc opowieść według Stacji Męki Pańskiej. Autorem libretta jest Roman Kołakowski, muzykę napisał Hadrian Tabęcki. Wśród wykonaców między innymi: Piotr Rogucki, Stanisława Celińska, Mirosław Czyżykiewicz, Piotr Machalica, Janusz Radek, Marian Opania i Mirosław Baka. Płyta bardzo ważna dla każdej wierzącej osoby. Od dziś w dobrych sklepach muzycznych.

strona MTJ na temat płyty: >>tutaj<<

strona eMPIK.com płyty: >>tutaj<<

Digipak-Quem_Quaeritis-final_prev03 quem quaertis okładka CD

Odszedł Stasiek Wielanek

Dla mnie te Święta nie będą wesołe. Odszedł Stasiek Wielanek.

Parę lat temu poproszono mnie o kilka słów o współpracy z NIM. “Tyle po nas, ile na płytach” – mówił Stasiek. Dzisiaj jestem w żałobie razem z Jego rodziną – w czasach ogólnej bylejakości zabraknie go bardzo…
„Ująć w kilka słów współpracę ze Staśkiem Wielankiem” – to w moim przypadku zadanie niewykonalne… Można oczywiście pobieżnie powiedzieć o trzech (teraz już pięciu i szóstej w planach) wspólnych płytach, paru ważnych wspólnych koncertach, czy o kilku ważnych wymianach zdań, ale to absolutnie nie jest w stanie oddać fenomenu, jakim jest Stanisław Wielanek na mojej drodze artystycznej.
Moja współpraca ze Staśkiem zaczęła się przy okazji płyty Jacka Bończyka i zespołu Kameleon p.t. „Tango Kameleon”, gdzie Stasiek był zaproszony jako gość do wykonania w duecie z Jackiem tanga „Milionerzy”. Spotkanie wywarło na mnie ogromne wrażenie, wywracając do góry nogami moje dotychczasowe pojęcie o podziale na tzw. „zawodowców” i „chałturników” – bo w studio pojawił się człowiek, który doskonale wiedział co ma zrobić, jak ma zrobić i dlaczego to, co robi, robi tak, jak robi… Słowem Stasiek wywodzący się – zdaniem wielu – z balansującej na granicy kiczu i chałtury kultury niższej objawił mi się jako najwyższej próby profesjonalista, obdarzony talentem i szczerością artystyczną. Bo Stasiek nie udaje. Stasiek jest… Staśkiem! Akordeon brzmi jak akordeon, fortepian jak fortepian, a Stasiek ma barwę – Staśka. W czasach bylejakości i ogólnej średniości artystycznej mocne kolory są szokujące, ale czy to wina kolorów? Czy polska scena muzyczna bez Staśka byłaby kompletna i pełna? Jak nie ma tęczy bez wszystkich kolorów, tak i pusto byłoby bez koloru Staśka i jego uporczywego przypominania Warszawy we wszystkich jej aspektach.
Pracując z nim nad płytami „City Boy” nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że tworzy się na moich oczach legenda – oto gigant warszawskiego folkloru miejskiego nagrywa w nowych aranżacjach piosenki stare i nowe. Wielką dbałością otacza każdy utwór i – jak trzeba – spiera się, jednak zachowując zaufanie i szacunek w przypadku odmiennego zdania z aranżerem. Praca z nim nie jest nigdy byle jaka… Praca dla niego jest esencją. Proces tworzenia sprawia mu sporo radości, a przy okazji pobudza go do wspomnień, które dla młodszych muzyków są bezcenne. No i to jego uporczywe wezwanie: „nagrywajcie ile się da, póki macie pomysły i energię” – czyż nie jest wezwaniem do przejścia wprost do legendy? Tyle po nas, ile na płytach – mówi Stasiek i tak żyje. Co chwilę pozostawia ślad. Realny i trwały. Nie jest jak pseudo-gwiazdki liczące swoje życie artystyczne w tygodniach i miesiącach. Stasiek to niestrudzony drogowskaz artystyczny.
Można by się uprzeć i jednak wymienić daty i miejsca koncertów, premiery płyt i wiele mało lub bardzo ważnych szczegółów, próbując w ten sposób opisać rozmiar talentów Staśka. Ja jednak pragnę powiedzieć od siebie, że współpraca z nim może mieć taki wymiar, jak dla młodego żołnierza kontakt z weteranem dawnych wojen – może i nawet technika poszła do przodu, ale nadal w cenie jest zwykła żołnierska odwaga i szczerość.
Przeszło pięćdziesiąt lat temu w podobnej sytuacji stanął Astor Piazzolla, który nie wierząc w wartość swoich dzieł udał się do Europy, celem szkolenia swoich umiejętności kompozytorskich pod okiem słynnej profesor Nadii Boulanger. Napisał wtedy na jej prośbę kilka próbnych utworów i… właśnie ona odesłała go z powrotem, twierdząc, że powinien robić, to co robił, bo tylko to robił szczerze.
Stasiek Wielanek znalazł swoją drogę artystyczną dość wcześnie.
Całe szczęście nie marnował czasu na próby bycia kimś innym, niż ON SAM.

wielanek